امیرالمومنین

مبارک باشد بر تو ای بهترین خلق انتخابت به عنوان پیامبر خدا ، تو که مصطفایی و دلیل خلقت ، تو که اول المسلمینی و خاتم المرسلین ، تو که شاهدی و بشارتگر ، هشدار دهنده ای و دعوت کننده ، تو که سراسر لطفی و مهربانی و دلیل مهربانی خدا که چه نیکو بر سر بندگان منت نهاد و چون تویی را یاور امت قرار داد تا الگویی باشی پاک و نیک که نجات دهی بشریت را از باتلاقهای خود ساخته خودخواهی و جهالت و سیر کمال و سعادت را نشانش دهی و امت را پا به پا راهنما باشی و همراه حتی اگر تو را گزند رسانند ، توهین کنند و جسارت را به حد اعلاء رسانند در حق تو و در حق اهل بیتت.

تویی مایه مباهات و فخر انبیاء ، تویی دعوت کننده به سوی حق به فرمان حق و چراغی تابناک و تابنده که بشر فروافتاده در چاه ضلالت و گمراهی را به سوی سعادت و هوشیاری فرا می خوانی و در این راه ، فقیر و غنی ، سیاه و سفید ، عرب و عجم نمی شناسی و جویای حال کسی می شوی که خاکستر به سرت ریخت و می بخشی قاتل حمزه سیدالشهداء را .
تو که کلامت از منبع لایزال الهی سرچشمه می گیرد و رفتارت و سیره زندگانیت سیر و سلوک الی الله است .
ای محمد بخوان به اندازه تمام سختیهایی که از امشب به بعد نصیبت خواهد شد و تو بردباری و صبر را در نهایت کمال و اعتدال به کار خواهی بست ، بخوان به اندازه ی همه اجرت نبوتت که همه را در محبت اهل البیت قرار دادی ، بخوان به اندازه ی راز و نیازت به در گاه حضرت دوست که فرمودی : خدایا مرا یک دم به خود وامگذار و مگر غیر از آن است که حضرت حق ، یونس پیامبر را یکدم به خود واگذاشت و چنان شد که شد .
ای محمد بخوان به اندازه امتت که بعضی از آنان را مایه مباهات خود در برابر دیگر امتها و دیگر انبیا می دانی ، بخوان به اندازه همه تربیت یافتگان مستقیم و غیر مستقیم مکتبی که بنیان نهادی و دم به دم فرا گیرتر و پر صلابت تر طی طریق می کند .
بخوان محمد ، به اندازه همه ما بخوان ، بخوان محمد ، بخوان …

علی (علیه السلام) می‌فرماید:
از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدم:« ای رسول خدا، ما اهل بیت برتریم یا فرشتگان؟»
فرمود:« ما بهترین آفریده خداوند بر پهنای زمین هستیم و بهتر از فرشتگان مقرب. چگونه بهتر از فرشتگان نباشیم در حالی که پیش از آنان به معرفت خدا و توحید او دست یافته ایم؟ فرشتگان به وسیله ما خدا را شناختند و عبادت کردند و به وسیله ما به معرفت او دست یافتند.»

منابع:

- بحارالانوار، ج 36، ص337، حدیث 200

- کفایه الاثر

ابن عباس می گوید:

از رسول خدا(ص) شنیدم که به علی(ع) می فرمود: یا علی من و تو از نور خدای بزرگ آفریده شده ایم{1}

رسول خدا(ص) فرمود:

چهارده هزار قبل از خلقت آدم، من و علی نوری بودیم نزد خدای تعالی و هنگامی که خداوند آدم

را آفرید این نور زا در صُلب او قرار داد و این نور همچنان از صُلبی به صُلب دیگر منتقل می شد تا در

صُلب عبدالمطلب قرار گرفت.

پس از صُلب او به دو قسمت تقسیم شد:

قسمتی از آن در صُلب عبدالله  و قسمتی دیگر در صلب ابی طالب نهاده شد.

پس علی از من، و من از علی هستم؛گوشت او گوشت من، و خون او خون من است.

هر کس اورادوست بدارد مرا دوست داشته است و هر کس با او کینه توزی کند با من کینه توزی کرده است.{2}